सळसळणारा वारा आणि सोन पिवळ्या रानात.......

सळसळणारा वारा आणि सोन पिवळ्या रानात
तुझं माझं भांडण होतं संध्याकाळच्या उन्हात

मी म्हणतो हे तुझं नेहमीचंच वागणं
रानामध्ये वेड्यासारखं वाट पहायला लावणं

तु म्हणतेस आपलं काही जमलं आहे मेटकुट
याची सा-या गावामध्ये सुरु आहे कुजबुज

कशीबशी आले अजुन उर फुलतो आहे
तुला काहीच कळू नये तुझी कमाल आहे

राग होतो अनावर तु बसतेस तोंड फिरवुन
वेळ मात्र कापरासारखी जात असते उडून

माझ्या मनात तु बोलशील तुझ्या मनात मी
बोलावसे वाटतय पण आधी बोलायचे कुणी

अखेरीला मध्ये पडतो सळसळणारा वारा
तुझ्या पदरामध्ये टाकतो गुरफटवून मला

मी हळुच उठून मागतो माफी तुझ्या कानात

मी हळुच उठून मागतो माफी तुझ्या कानात
तुझं माझं भांडण मिटतं संध्याकाळच्या उन्हात
सळसळणारा वारा आणि सोन पिवळ्या राना